Het Land van Bewaring ontstond op uitnodiging
van de Rijksgebouwendienst naar aanleiding van de vraag een verbinding
te leggen tussen kunst en gevangenissen en tussen detentie en rehabilitatie.
Het Land van Bewaring is een voorstel om de traditie van de strafkolonie
verder te ontwikkelen. Bekendste voorbeeld van deze traditie is het jarenlange
gebruik van Australië als Brits gevangeniseiland. Toch heeft Australië
zich uiteindelijk tot een respectabele en gerespecteerde natie weten te
ontwikkelen. Het idee voor de strafkolonie verbindt straf en rehabilitatie
op directe wijze. Het Land van Bewaring staat in directe verbinding met
de Randstad.
Als eerste zullen de cijfertorens uit het water verrijzen, per verdieping
kunnen maximaal 2160 gevangenen worden gehuisvest. Voor het management
van de gevangenis, de verschillende servicediensten en de andere gebruiks-
en recreatieruimtes kunnen naar wens verdiepingen of gedeeltes daarvan
worden ingericht. Voor bedrijven die van de gunstige vestigingsvoorwaarden
in het gebied - de lage grondprijs en de ontwikkeling van haven en luchthaven
bijvoorbeeld - willen profiteren, zullen ook torens worden gereserveerd.
Voor de leesbaarheid op satellietfoto of plattegrond speelt de hoogte
van de gebouwen geen enkele rol. Begonnen kan worden met een klein aantal
verdiepingen per toren; in de loop van de tijd kunnen naar behoefte verdiepingen
worden bijgebouwd.
Vanuit de torens zal de zee in stroken worden ingepolderd. De stroken
zijn de digitale code van de cijferreeks. De lengte van de inpoldering
van deze stroken is, evenals de hoogte van de gebouwen, voor de leesbaarheid
van de code van geen belang. De lengte kan dus naar behoefte worden vastgesteld
en in de toekomst worden uitgebreid. De mogelijkheden voor verschillende
activiteiten maken het gebied extra attractief. De gevangenis kan haar
eigen, door de gedetineerden verzorgde, voedingsmiddelenproductie opzetten.
Het gevangenispersoneel kan een eigen stukje zeebodem ter cultivering
worden aangeboden. Een haven en een luchthaven kunnen zich er vestigen,
gelokt door de gunstige plek en prijs. Om diezelfde reden zullen zich
nog meer bedrijven op de kolonie vestigen.
Na afloop van de straftijd zal de ex-gevangene tegen een gunstig tarief
zich een stukje grond kunnen verwerven. De aanwezigheid van een cultuur
waarbinnen het ontwikkelen van eigen initiatief mogelijk is, het voorhanden
zijn van werk en de medeplichtigheid aan het instandhouden van de zelf
ingepolderde grond, zorgen voor een goede integratie binnen de kolonie
en maken een rehabilitatie op het vasteland eenvoudiger of zelfs geheel
overbodig.
Het gebied zal door middel van een spoorlijn en een snelweg op de infrastructuur
van de Randstad worden aangesloten. In plaats van een gebied met een maatschappelijke
achterstand zal de codekolonie zich ontwikkelen tot een gebied met een
rijk scala aan mogelijkheden om de aanvankelijke achterstand in een voorsprong
om te buigen. Uit het isolement zal een volledige maatschappij ontstaan
die haar eigen identiteit creëert en daardoor zelf haar isolement
zal opheffen.