| Het open planproces voor de herinrichting van het
Mheenpark bestaat uit drie opeenvolgende fasen: inventarisatie, conceptontwikkeling
en ontwerp. In de eerste fase is het Mheenpark zo breed mogelijk onderzocht.
De resultaten van dit onderzoek vormen de basis van het spel The making
of dat in de tweede fase is gespeeld, waarin bewoners voorstellen
maken voor het park. In de derde fase zijn de ontwerpers van de gemeente
aan de slag gegaan met die voorstellen en de uitkomsten van het totale
onderzoek en hebben een voorlopig ontwerp gemaakt voor de herinrichting
van het Mheenpark. Een vertegenwoordiging van de bewoners is gedurende
dit hele proces nauw betrokken om de openheid en voortgang ervan te bewaken.
In de eerste fase zijn zoveel mogelijk meningen, wensen en angsten met
betrekking tot het Mheenpark geïnventariseerd. Dat is op verschillende
manieren gebeurd. Allereerst door een enquête te verspreiden in
de wijk, waarin bewoners drie open vragen kunnen beantwoorden: waarvoor
gebruikt u het park en waarom?, wat wilt u graag in het park doen, dat
nu niet kan? en wat moet volgens u níet met het park gebeuren?.
Ten tweede in een drietal sessies waar bewoners, bestuurders, interne
en externe deskundigen met elkaar van gedachten wisselden over verschillende
aspecten van het park, zoals natuur, veiligheid en gebruik. De externe
deskundigen zijn met opzet gevraagd om een blik van buitenaf op het park
te werpen en zo de gekleurde bril van de direct betrokkenen te nuanceren.
Ten derde is een aantal bewonersavonden georganiseerd waarin presentaties
zijn gegeven met aansluitend de mogelijkheid met elkaar in discussie te
gaan.
De inventarisatie heeft kennis opgeleverd over de randvoorwaarden voor
toekomstige ontwikkelingen en bovenal over de bestaande kwaliteiten van
het park. Die informatie is sturend voor de conceptontwikkelingsfase waarin
een spel, genaamd The making of, centraal staat. Bureau Venhuizen
heeft de gevonden informatie teruggebracht tot een hanteerbare hoeveelheid
die het in twee groepen verdeelt: opdrachten (toekomstige ontwikkelingen:
wat moet er gebeuren) en fenomenen (bestaande situaties die niet gebiedseigen
hoeven te zijn: wat zijn de sturende voorwaarden). Van de opdrachten en
fenomenen is een matrix samengesteld die zo in feite de gehele ontwerpopgave
voor het Mheenpark vormt.
Aan het spel hebben vijftig bewoners meegedaan, waaronder tien leerlingen
van twaalf jaar. Het spel is in vijf ronden gespeeld, met per ronde tien
bewoners die, in teams van twee, voorstellen voor het park maken. Daarvoor
zijn niet hun eigen ideeën uitgangspunt (die hebben ze immers in
de enquête of tijdens een publieksavond kunnen uiten), maar de specifieke
combinatie van een gestelde opdracht en een bindend fenomeen.
Spelers krijgen bijvoorbeeld opdrachten als het bedenken van een jaarlijks
terugkerend dagevenement, het duidelijker maken van de toegangen tot het
park of het ontwikkelen van nieuwe natuur. Daaraan zijn fenomenen gekoppeld
als het garanderen van de toekomst van het park, het bevorderen van de
veiligheid of de handhaving van het voorstel.
Elke avond kent een winnend voorstel, dat niet persé het beste
is, maar waar vaak de minste weerstand tegen bestaat. Niet alleen de winnende
voorstellen, maar alle voorstellen waarmee gespeeld is, zijn gevisualiseerd
en verslagen. In een openbare finaleronde spelen alle winnaars nog eenmaal
tegen elkaar. Deze avond is ook een forum van deskundigen aanwezig bij
wie de spelers om advies kunnen vragen. Op deze avond zijn tevens de resultaten
van het proces tot dan toe aan het publiek gepresenteerd.
De uitkomsten van de eerste twee fasen vormen de input voor de ontwerpopgave
aan de ontwerpers van de gemeente. In twee workshops met bewoners presenteren
zij hun ontwerp om te toetsen of deze voldoet aan de ontwerpopdracht.
In oktober 2003 is het definitieve ontwerp gepresenteerd. Over het ontwerp
en het open planproces is door Bureau Venhuizen een brochure gemaakt die
verspreid werd in de wijk.
|
